Entree-sluizen/garderobe/hal

Aanbeveling 7
Maak halletje of andere ‘voorruimte’. Installeer een spionnetje, deurtelefoon of camera

Hoofdstuk (thema)
Tuin /buitenterrein (afgrenzing)

Wegens
ToM, Schakelvaardigheid, beperkingen in de sociale interactie en de communicatie

Teneinde
onverwachte (onvoorspelbare, als onveilig beleefde) confrontaties met anderen te vermijden en/of langere verwerkingstijd bieden.

Uitwerking
Voor mensen op het spectrum kan het als onveilig worden beleefd als er ‘zomaar’, ‘onverwacht’ vreemden opduiken aan de voordeur. Daartegen zijn maatregelen te nemen die afhangen van de woonsituatie, maar die alle ongeveer op hetzelfde neerkomen. Sommige huizen kijken uit op een voor- en/of achtertuin, andere op de gaanderij van een flatgebouw of liggen direct aan een straat. Steeds kan de ‘plotselinge’ verschijning van een ander door zijn onvoorspelbaarheid onrust oproepen. Een goede afrastering rondom de tuin en een hek of poortje dat kan worden afgesloten of bijvoorbeeld een belletje doet rinkelen wanneer het wordt geopend zijn in die gevallen dan ook aan te raden.

Daarnaast of in plaats daarvan kunnen andere maatregelen worden getroffen om zich op zo’n ontmoeting voor te bereiden, bijvoorbeeld met behulp van een spionnetje, een deurtelefoon of een camera. Een halletje of vestibule is meestal ook een goed idee; zij kunnen dienen om bezoekers geleidelijk binnen te loodsen.

Dergelijke voorbereidingen zijn goed om de voorspelbaarheid en het gevoel van veiligheid te vergroten. Behalve van algemene beperkingen in de sociale interactie en communicatie  kan ook sprake zijn van een gebrekkige Theory of Mind. Men kan moeite hebben de intenties van anderen in te schatten en dat kan onzeker en angstig maken. De extra tijd kan worden benut om zich een betere voorstelling te maken van de intenties van de ander. Problemen met gezichtsherkenning kunnen aan de onzekerheid bijdragen: bekenden kunnen als vreemden worden gezien.

Wie (semi-)zelfstandig woont kan flink last hebben van de hier genoemde kenmerken. Het verschil met mensen die in een instelling verblijven is hun grotere ego-sterkte die hen in staat stelt compenserende maatregelen te nemen. Zo kan men met geregelde bezoekers afspreken dat zij altijd een afspraak maken en/of dat ze bellen tegen de tijd dat ze voor de deur staan. Voor onverwachte of onbekende bezoekers zijn overigens ook maatregelen te bedenken, zoals een bordje waar op staat dat het even kan duren voordat er wordt opengedaan. Mogelijk kan men met de buren afspreken dat zij pakjes e.d. aannemen of wellicht zelfs als postadres kunnen dienen. Deze voorbeelden onderstrepen de vele mogelijkheden van zelfstandig wonenden om bij hun situatie passende oplossingen te vinden voor – eenmaal onderkende – beperkingen.