Rod Wintour’s leer-ervaring

Gepost door Rod Wintour in de LinkedIng groep “Autism Researchers Link”, 10 maart 2014.

Mijn autisme en leerproblemen Een meer specifieke blik op mijn onderpresteren op school
Rod Wintour (Meerdere Rollen –Asperger-kinderen in het onderwijs)

Een van mijn jeugdproblemen was dat ik niet vooruit ging op school. Een leerkracht bracht dat erg goed onder woorden in een rapport, ik citeer “Roddy is erg enthousiast over dit onderwerp en gaat voort geen enkele, maar dan ook geen enkele vooruitgang te boeken”. Ik zat in een speciale klas totdat ik van school ging zonder enige opleiding. Een van de nogal intrigerende feiten was dat ik van school ging op een lager niveau dan wat ik halverwege de basisschool-leeftijd had bereikt en dat er daarna niets meer gebeurde. In deze discussie wil ik het graag hebben over wat er destijds wel en niet in mijn hoofd gebeurde en wat ik denk dat de reden was dat ik stopte. Ik was geen ongemotiveerd kind, maar ik had het etiket ‘lui’ gekregen. Ik was een ‘waarom kind’ en was door van alles gefascineerd, dus wat ging er fout?

Veel pedagogen hebben bezwaar tegen bepaalde interventies omdat zij een niet-presterend kind menen te zien dat niet presteert omdat het zijn best niet doet, niet aandachtig is, zich niet concentreert of zich ongepast gedraagt. Hier hebben pedagogen het fout.

In deze periode van mijn leven speelden er in mij diverse ingewikkelde kwesties.

1/ Korte termijngeheugen, kon dingen leren maar ze niet vasthouden

2/ Visueel verwerkingsprobleem – het Irlen syndroom: je kan zwart op wit niet verwerken waardoor de witte rivieren op de voorgrond staan en de zwarte woorden niet

3/ Voorstelling blokkade, ideeën die sterk voorstellingen in mijn hoofd veroorzaakten maakten dat mijn denken op hol sloeg. Soms overspoelde ik mezelf zo sterk met ideeën dat alles blokkeerde en ik afdreef naar een obsessieve toestand

4/ Geen ankerpunt in het gezichtsveld –
Geen ankerpunt in het gezichtsveld; kortgeleden noemde ik in een discussie een mogelijke reden waarom een kind met autisme haar  gezicht met haar hand afschermde als ze met een probleem werd geconfronteerd. Ik beschreef de hand als mogelijk dienend als ankerpunt. Mensen zonder autisme kunnen zich op de tv concentreren als ze tv kijken en buiten sluiten wat er om hen heen gebeurt. Mensen met autisme kunnen dat over het algemeen niet. Door een vast object, zoals een hand dichtbij de ogen te houden, heb je iets fysieks om je aan vast te houden of op te focussen en zodoende kan je buitensluiten wat er om je heen gebeurt. Met leren is het net zo: je hebt iets nodig om je aan bast te houden en ook te focussen om het te kunnen leren.

Veel pedagogen verschaffen geen ankers in hun leermethoden; wel visuele voorstellingen, maar geen objecten die ik kan vasthouden en aanraken en ook niets proprioceptiefs dat ik kan ervaren. (…)

5/ Omgeving – De school was zwak in het omgaan met pesters en ik werd vaak door de leerkrachten zelf gepest. Omdat men toen niets van autisme wist, werd ik voortdurend in situaties geplaatst die ik niet aan kon.

6/ Tactiel defensief (hier uitgelegd)

7/  Ervoer een hoge mate van fysieke pijn en ongemak en buikklachten, angst en stress.